Tipula Ekialde Hurbiletik etorri zen. Greziarrek eta erromatarrek oso-oso gustuko zutenez, gainerako herri mediterraneoetara hedatu zuten. Garai hartan, erraboil handiko tipulak garatu zituzten, eta, bertatik, gaur egun dagoen barietate handia lortu zuten.
Erdi Aroan, tipula bera herri-medikuntzan erabiltzen hasi ziren, eta funtsezko elikagaia zen jende xumeenarentzat. “Ogia eta tipula” txirotasunaren sinboloak ziren, hain zuzen ere.
Sukaldaritza mediterraneoko hainbat eta hainbat plateretako osagaia edo ongailua da. Esate baterako, entsaladetan gordinik jatea da osasungarriena, ez duelako ezaugarri bakar bat ere galtzen.
Tipulen sasoia apirilean hasi eta uztailean amaitzen bada ere, espezie ugari dituenez, urte osoan daukagu.
Bere ezaugarri organoleptiko eta elikagarriei eutsi nahi izanez gero, hobe da argirik gabeko leku fresko bezain lehorrean gordetzea eta inoiz ez hozkailuan (betiere ebakita ez badago).
Ezaugarri elikagarriak
Bere edukiaren %90 inguru ura denez, oso kaloria-ekarpen urria du. Hala ere, zuntz, mineral (kaltzioa, burdina, magnesioa eta fosforoa) eta bitamina (B3, B6 eta, neurri txikiagoan, C eta E) ugari eskaintzen ditu.
Horrez gain, diuretikoa, arazgarria, digestio-laguntzailea eta bizkorgarria ere bada, eta antioxidatzaile ugari ditu.
Ortuari negar-eragilea
Tipulak zuritzean negar ez egiteko, hobe da ebaki baino lehen uretan murgiltzea edo hozkailuan sartzea.
 
Sólo se permite la utilización de este contenido en otros sitios web enlazando con este vínculo , mencionando como fuente a Zainduzaitez.  
© Zainduzaitez, Bilbao 2014. Aviso Legal

(Visited 715 times, 1 visits today)