CASTELLANO

Euskal sukaldaritzako plater tradizional hau 1929. urtean sortu zen Donostian, eta zenbait errezeta ospetsuren oinarria da. Oso pieza urtsua da, eta, urteen joan-etorrian, zenbait arrainen ebaki balioetsi eta preziatuenetakoa da. Ehun mamitsua da, kokotsaren beheko aldean dago kokatuta eta baraila bereizten du arnasteko aukera ematen dien zakatz-multzotik.
Y forma dute, eta ebaki balioetsi zein preziatuenetakoa da, gelatina asko edukitzean ezin hobeak direlako sukaldaritzan erabiltzeko. Kokotxa tradizionalak legatzarenak (Kantauri Itsasokoak zaporetsuagoak dira) eta bakailaoarenak dira (gelatinatsuagoak dira). Meroarenak eta izokinarenak, ordea, ez daude hain hedatuta.
[quote]»Kokotxa arrainaren atal urtsua da, eta, urteen joan-etorrian, ebaki balioetsi eta preziatuenetakoa da.»

Hala ere, ez dira beti gaur egun bezain balioetsiak izan. Hain zuzen ere, gelatinatsuak direnez, arrainaren hondakintzat jotzen ziren erraiekin eta arrabekin batera.
Arrandegian daude salgai, eta lan fina egin behar da ateratzeko orduan, hau da, arreta handiz eta ondo zorroztutako aiztoaz ebaki behar dira ez hausteko.
Bere jatorritik, produktu honen errezetak ez dira lar bilakatu, ia-ia osorik errespetatzen dira-eta. Zenbait eratara prestatzen dira: arrautza-irinetan pasatuta, pil-pilean, saltsa berdean edo txirlekin. Produktu fina denez, oliba-oliba suabean pare bat minutuz prestatu besterik ez dago zapore guztiari eusteko.
Oso onuragarriak dira osasunerako, eta proteina, selenio, iodo zein ur ugari dute. Gainera, B taldeko bitaminak eta mineralak ere badituzte; esate baterako, fosforoa, potasioa, zinka, burdina, iodoa eta magnesioa.

Eduki hau beste web gune batzuetan erabiltzeko, url honen bidez estekatu eta iturria zainduzaitez dela aipatu beharra dago.
© Zainduzaitez, Bilbao 2017. Lege-Oharra

(Visited 204 times, 1 visits today)