Gure kultura gastronomikoko ohiko platera da, eta oso-oso sustraituta dago, erraz egiten delako, ezin gozoago dagoelako eta oso egokia delako egun hotzetan berotzeko. Oinarrizko bost osagai baino ez ditu: ura, olioa, gatza, ogia (aurreko egunetako soberakoa) eta berakatzak. Plater merkea, lodi-lodia eta indarberritzeko ezin hobea denez, oso-oso ezaguna izan da betidanik. Penintsula osoan, zenbait eratara prestatzen dute: Andaluzian, azalorea eransten diote; Aragoin, ogi-txigorkiak; Errioxan, tomate zein piper zatiak… Zenbait eskualdetan, Garizumako ohiko platera da bere soiltasunagatik, haragirik ez daramalako. Gaztelan, berakatz-zopa landa-inguruneko ohiko gosaria zen.
Euskadin, zenbait eratara prestatzen da lekuaren arabera. Esate baterako, toki batzuetan, berakatzak frijitzen dituzte; eta, beste batzuetan, egosi. Hona hemen osagaiak: bi berakatz-ale laguneko (batzuek zanpatu egiten dituzte zapore gehiago emateko), ogi-azala eta, piperrautsa barik, piper txorizeroaren mamia, kolore bereizgarri hori lortzeko. Ia-ia beti, arrautza eskalfatu bat eransten da jankideko, betiere afalostean jaten ez bada. Batzuek ogi arraspatua ere erabiltzen dute loditzeko, baita hirugiharra edo bakailao izpitua ere. Azken kasu horretan, ordea, beste plater bat izango litzateke: zurrukutuna.
Ezaugarri emulgenteak dituenez (larregikeriek narritatutako urdail-mukosaren emolientea eta neutralizatzailea da), oso egokia da bazkari bapo-bapoaren ostean afaltzeko.
Zopak oso osasungarriak dira, tenperatura egokiari eusten laguntzen diotelako organismoari eta hilabete hotzenetan hidratatzen gaituztelako.
 
 
 
 
 
Eduki hau beste web gune batzuetan erabiltzeko, url honen bidez estekatu eta iturria zainduzaitez dela aipatu beharra dago.
© Zainduzaitez, Bilbao 2014-2015. Lege-Oharra

(Visited 448 times, 1 visits today)